Isparta Ertokuş Medresesi: (Resimleri Sesli Dinle + Galeri Belgesel Modu)

Atabey'in kalbinde, 800 yıllık bir eğitim merkezi sessizce duruyor. Mübarizeddin Ertokuş'un 1224'te inşa ettirdiği bu medrese, Agrai harabelerinden getirilen taşlarla yükseliyor. Kırmızı güller arasında uzanan yol, Selçuklu mimarisinin şaheserine götürüyor. Kubbeli yapı, asırlar boyunca binlerce öğrenciye ev sahipliği yapmış. Yeşil bahçesinde tarih nefes alıyor.

Yukarıdan bakınca medresenin sırrı ortaya çıkıyor. Kapalı tip planının kubbeli hücreleri, zemin katta öğrencilerin yaşam alanlarını oluşturuyordu. Ortadaki cam örtülü bölüm, iç avlunun açık kubbesini koruyor. Yeşillikler arasında yükselen bu yapı, 700 yıl boyunca Anadolu'nun bilim ocağı olmuş. Her kubbe altında hikayeler saklı.

Medresenin önündeki düzenli bahçe, modern peyzaj anlayışıyla tarihi buluşturuyor. Kırmızı güller ve yürüyüş yolu, 1993 restorasyonundan sonra eklenen unsurlar. Taş duvarların arkasında, Selçuklu döneminin eğitim geleneği yaşıyor. Bu yol, geçmişle günümüz arasında köprü kuruyor. Doğa ve tarih el ele.

Yüksek ağaçların gölgesinde medrese huzur buluyor. Beyaz çiçekler ve düzenli bahçe, yapının etrafını süslüyor. Taş duvarlar, Seleukeia Sidera harabelerinden getirilen malzemelerle örülmüş. Bu sessizlikte, asırlar önceki ders seslerini duyar gibi oluyorsun. Doğanın kucağında tarih yaşıyor.

Beyaz duvarları ve ahşap detaylarıyla medrese farklı bir açıdan görünüyor. Kırmızı çatı, restorasyon sonrası eklenen modern dokunuşlardan. Geniş zemin, öğrencilerin toplanma alanını andırıyor. 1877 Konya Vilayet Salnamesi'ne göre bölgede 787 öğrenci eğitim görüyordu. Bu toprakta bilim kökleşmiş.

Medresenin ana girişi, Selçuklu taş işçiliğinin inceliğini yansıtıyor. Büyük kemer ve üzerindeki yazılı levha, yapının kimliğini açıklıyor. Portal sade süslemeli olsa da bordürlerle cephe hareketlendiriliyor. Bu kapıdan geçen her öğrenci, bilim yolculuğuna başlıyordu. Taş işçiliği asırları aşıyor.

Kıvrımlı taş işçiliği, Anadolu Selçuklu sanatının ustalığını gösteriyor. Büyük kapının üst kısmındaki detaylar, dönemin estetik anlayışını yansıtıyor. Orta kısımdaki yazılı levha, yapının tarihini anlatıyor. Bu sanatsal dokunuşlar, medresenin sadece eğitim değil, sanat merkezi olduğunu kanıtlıyor. Taş konuşuyor.

Sıcak tonlardaki ahşap kapı, antik taş duvarlarla kontrast oluşturuyor. İki panelden oluşan kapı, geleneksel Anadolu mimarisini yansıtıyor. Üst kısımdaki ince işçilik, yapının her detayına gösterilen özenin kanıtı. Bu kapı, asırlar boyunca binlerce öğrenciyi karşılamış. Ahşap ve taş uyumu.

Taş duvarlarla çevrili kapı, iç avluya geçişi sağlıyor. Süslü taş sütun, Selçuklu mimarisinin zarafetini gösteriyor. Açık kapıdan içeriye doğru uzanan geçiş, medresenin kapalı tip planını yansıtıyor. İçeride öğrencilerin yaşam alanları ve ders mekanları yer alıyordu. Geçiş noktası tarih.

Yeşil ağaçlar arasında Mübarizeddin Ertokuş'un heykeli yükseliyor. Geleneksel kıyafetler ve başlık, Selçuklu uç kumandanının kimliğini yansıtıyor. Sağ elindeki duruş, liderlik vakarını gösteriyor. 1224'te bu medreseyi inşa ettiren büyük komutan, böylece anılıyor. Tarihî figür yaşıyor.

Altın rengi heykel, doğal unsurlarla çevrelenmiş. Geleneksel kıyafetler giymiş figür, Ertokuş'un hatırasını yaşatıyor. Üstündeki başlık ve duruş, dönemin askeri geleneğini yansıtıyor. Medreseyi inşa ettiren komutanın mirası, bu heykelle somutlaşıyor. Anıt ve doğa birlikte.

Taş duvara yerleştirilmiş niş, medresenin mihrabını gösteriyor. Sivri kemerli yapı ve geometrik desenler, Anadolu Selçuklu eserleri arasında nadir örneklerden. Bu taş mihrap, dönemin sanat anlayışının şaheseri. Detaylarındaki incelik, ustalarının maharetini kanıtlıyor. Sanat taşta yaşıyor.

Geniş iç mekan, medresenin kalbini oluşturuyor. Yüksek tavan ve kemerler, Selçuklu mimarisinin görkemini yansıtıyor. Taş sütunlar mekanın ortasında sıralanmış, doğal taşlarla örülü duvarlar tarihi atmosfer yaratıyor. Bu avluda öğrenciler toplanır, dersler yapılırdı. Mimari ve eğitim buluşuyor.

Büyük dairesel cam açıklık, iç avlunun ortası açık kubbesini gösteriyor. Dört mermer direğe oturan bu kubbe, medresenin en önemli mimari özelliği. Yüksek kemerler ve taş sütunlar görkemi artırıyor. Altında havuz bulunuyordu. Bu açıklık, doğal ışığı içeri taşıyor. Işık ve gölge oyunu.

Taş duvarlarla çevrili mekan, medresenin derinliklerini gösteriyor. Yüksek kemerli tavan ve pencereler, doğal aydınlatma sağlıyor. Ortadaki süslü platform, öğretmenlerin ders verdiği alanı andırıyor. Bu mekanda 700 yıl boyunca eğitim sürmüş. Duvarlar bilim tarihine tanıklık ediyor.

Eski yapının iç mekanı, Selçuklu mimarisinin inceliklerini sergiliyor. Taş duvarlar ve kemerli tavan, dönemin yapı tekniğini yansıtıyor. Tuğla detayları, yapının tarihi kimliğini vurguluyor. Ortadaki alan, öğrencilerin ders aldığı merkezi mekan. Mimari ve fonksiyon uyumu.

Düzgün kesilmiş taşlarla örülü duvarlar, Agrai ve Seleukeia Sidera harabelerinden getirilen malzemeleri gösteriyor. Tuğla detayları, yapının onarım dönemlerini yansıtıyor. Yarım daire formundaki yapı, medresenin hücrelerinden birini andırıyor. Malzeme ve teknik uyumu.

Yuvarlak tavan açıklığından gökyüzüne açılan pencere, medresenin en etkileyici görünümü. Taş yapılarla çevrili iç kısım, düzgün işçilikle tamamlanmış. Bu açıklık, iç avlunun ortası açık kubbesinin altından görünüm. Dört mermer direğin taşıdığı kubbe, mimari harika. Gökyüzüne açılan tarih.

Ahşap teras ve silindirik sütunlar, medresenin modern kullanımını gösteriyor. Yeşil ağaçlar ve mavi gökyüzü, tarihi yapıyı çevreliyor. Merdivenle çıkılan bu alan, günümüz ziyaretçilerini ağırlıyor. 1993 restorasyonuyla kazandırılan bu bölüm, geçmişle bugünü birleştiriyor. Atabey'in eğitim mirasında nice hikayeler daha var. Görüşmek üzere!