Kahramanmaraş Başkonuş Yaylası: Resimleri ve Fotoğraf Galerisi

Kahramanmaraş, Onikişubat ilçesindeki Başkonuş Yaylası'nda güneşli bir sabah karşılıyor; ağaçların arasındaki kıvrımlı yolun sıcak sarı ışıkla buluştuğu atmosferi inceliyoruz. Yolun iki yanında dizilmiş prefabrik evlerin pudra tonlu cepheleriyle rustik doku arasında bir denge görüyoruz. Hafif rüzgarın yapraklarda çıkardığı hışırtı, toprak kokusunu birlikte taşıyor; uzaktaki dağ sırtları masmavi siluet çiziyor.

Kıvrımlı yoldan sonra mor çiçek demetinin yanına yöneliyoruz; canlı morun sulu parıltısı yaprakların arasından yükseliyor ve nemli dokunun tanelerini dikkat ediyoruz. İnce sapların titreşimiyle çiçeğin yoğun pigmentleri kontrast oluşturuyor; güneşin eğik açısıyla gölgeler uzunlamasına düştüğünden görüntü zenginleşiyor. Toz tanelerinde dolaşan ışık, ortamın ferah ve taze hissini bize taşıyor.

Çiçek grubunun sonra turuncu çiçeklerin bulunduğu geniş çayıra doğru ilerliyoruz; parlak turuncunun çevre yeşiliyle olan zıtlığı uzak tepelerin sisli siluetiyle birleşiyor. Uzaktan gelen hafif bir esinti çiçek saplarını oynatırken, uzun perspektif derinliğini yakından araştırıyoruz; toprağın koyu tonu ile çiçeklerin parlak yüzü farklı dokular oluşturuyor. Kuş sesleri aralıklı armoni sağlıyor.

Turuncu çiçeklerin peşi sıra kırmızı çatıları olan küçük binaların bulunduğu ormana doğru yürüyerek giriyoruz; çatılar mat kırmızıyla çam yeşiline karşı hoş bir vurgu oluşturuyor ve konaklamaya dair ipuçları aktarıyor. Ağacın kalın kabuğu, çam iğnelerinin yoğunluğu ile birleşince zeminde yumuşak bir süngerimsi doku meydana getiriyor. Hava hafif serin; ayaklarımız çıplak toprak hissini yakalıyor.

Kırmızı çatılardan sonra geniş çayıra doğru süzülüyoruz; mor, sarı ve beyaz çiçeklerin mozaikleştiği çimenlikte renk kaynaşmalarını araştırıyoruz. Her bir çiçeğin parıltılı yaprak yüzü güneş ışığını küçük aynalar gibi yansıtıyor; otların arasından ince patikalar geçiyor. Zemin hafif eğimli olduğundan perspektifimiz değişiyor ve çiçek denizinin dalgalı görünümünü algılıyoruz.

Çiçek tarlasının sonra çam ağaçlarının derinliklerine doğru iniyoruz; iğne yaprakların koyu yeşili üzerindeki gölgeler havayı serinletiyor ve yaz aylarında yaylayı yerel serinlik sağlaması açısından tanıyoruz. Kütüklerin nemli yüzeyi, çam reçinesinin tatlı kokusuyla karışıyor; gölge altındaki sıcaklık farkını adım adım hissederek patikayı takip ediyoruz.

Çam ağaçlarından sonra Türk bayrağının dalgalandığı noktaya doğru sağa doğru yöneliyoruz; bayrağın kırmızısı çevredeki yeşille güçlü bir kontrast oluştururken yolun kenarındaki işaretler ulaşım izleri hakkında ipuçları veriyor. Bu bölgede Kahramanmaraş-Kayseri karayolu ayrımından sonra çift şeritli asfaltla yaklaşık 25 km ilerleyerek ulaşıldığını biliyoruz; taş zeminin dokusunu adımlarımızla hissediyoruz.

Bayrağı geçince modern dağ evinin önündeki piknik masalarına doğru içeri giriyoruz; geniş oturum alanındaki ahşap dokular otantik bir sıcaklık hissettiriyor ve burada bungalov tarzı orman evleri bulunduğunu fark ediyoruz. Çevredeki açık alan kamp ve etkinliklere uygun bir zemin içeriyor; masaların üzerindeki gölgeleme kumaşları güneşin şiddetini dengeliyor.

Dağ evinden sonra çimenli merkeze doğru yukarıya doğru tırmanıyoruz; ortada yer alan geniş çayır, çevresindeki iz yollar ve park halindeki araçlarla etkin kullanım detayını dikkat ediyoruz. Bu yaylanın 1300 metre civarındaki ortalama yükseltili olması yazın lokal serinlik sağladığını hissettiriyor; insanlar yürüyüş ve açık hava aktiviteleriyle mekâna canlılık katıyor.

Çimenli alanın sonra taş döşeli patikaya doğru sola doğru ilerliyoruz; iki kişinin bisikletle yol alışıyla birlikte buranın bisiklet dostu rotalara sahip olduğu fark ediyoruz. Bölgedeki kamp, festival ve orman yürüyüşü aktivitelerinin canlı olduğunu bilerek veda anını yaşıyoruz; taşların dokusu ayak izlerimizi hafifçe yankılar biçiminde karşılıyor ve hafif gün batımı tonu ufku kızıl yapıyor.